Cando un cometa pasa polo exterior do Sistema Solar, a interacción co vento solar fai que a súa superficie se active. Os gases e materiais da superficie do cometa saen despedidos ao espazo, e pasan a orbitar ao Sol en órbitas moi semellantes ás do seu cometa de orixe. Así fórmase unha corrente de partículas, denominado enxame de meteoros.
En decembro pasado houbo a choiva de meteoros chamada Gemínidas, a máis potente do ano, que acadou a súa máxima actividade a mediados de mes e puido ollarse no ceo dende case calquer lugar da terra.
A maioría destas “choivas” proveñen dos cometas que deixan tras sí unha abundante cantidade de meteoritos que logo maniféstanse en forma de “estrelas fugaces”. Aínda así, nesta ocasión é distinta porque a orixe destas partículas espaciais non é un cometa, senón un estrano obxecto rochoso chamado 3200 Faetón, que espalla unha cantidade de escombros poeirentos, as chamadas Gemínidas.
A lúa dificultou este ano a súa visión, pero se o ceo estivera claro esperabase que poideran ser avistadas unhas 40 Gemínidas cada hora.
Autora: Laura González